سخنان سعدی

آدمی با کینه ، زندگی را بر دوستان نیز تنگ می کند .

سر دشمن به دست دشمن دیگر کوب که از دست هردو خلاصی یابی .

هر که با بدان نشیند ،اگر طبیعت ایشان را هم نگیرد به طریقت ایشان متهم گردد.

صد چندان که دانا را از نادان نفرت است، نادان را از دانا وحشت است.

هر که با داناتر از خود بحث کند تا بداند که داناست،بدانند که نادان است.

مال از بهر آسایش عمر است، نه عمر از بهر گرد کردن مال.

خشم بیش از حد گرفتن، وحشت آرد و لطف بی دقت، هیبت ببرد.

برادر که در بند خویش است، نه برادر و نه خویش است.

هر کس را که زَر در ترازوست ، زور در بازوست.

هر که در زندگی، نانش نخورند، چون بمیرد، نامش نبرند.

اندیشه کردن به این که چه بگویم، بهتر است از پشیمانی از این که چرا گفتم .

مبخشای بر هر کجا ظالمیست
که رحمت بر او جور بر عالمیست
هر آنکس که بر دزد رحمت کند
به بازوی خود کاروان میزند
جفاپیشگان را بده سر به باد
ستم بر ستم پیشه عدل است و داد

مردی نه اینستکه حمله آورد ، بلکه مردی آنستکه در وقت خشم خود را بر جای بدارد و پای از حد انصاف بیرون ننهد .

نادان را به از خاموشی نیست و اگر این مصلحت بدانستی ، نادان نبودی .

در میان دو کس دشمنی میفکن ، که ایشان چون صلح کنند تو در میانه شرمسار باشی .

هرکس خود را نصیحت نکند ، به نصیحت دیگران محتاج است .

به چای خوردن تو پیش آدم بعدی قسم به اینهمه که در سَرم مُدام شده قسم به من!

اندیشه کردن که چه گویم,بهتر از پشیمانی خوردن که چرا گفتم.

هر آن سری که داری با دوست در میان منه چه دانی وقتی دشمن تو گردد و هر گزندی توانی به دشمن مرسان که باشد وقتی دوست گردد.

از نظر هرکسی عقل او کامل است و فرزندش در چشم او زیبا جلوه می کند .

سفله چون به هنر با کس بر نیاید به غیبت کارها سازد .

نه چندان درشتی کن که از تو سیر شوند ،نه چندان نرمی کن که بر تو دلیر شوند .

دشمن چواز هر حیله ای در ماند ، سلسله ی دوستی بجنباند . پس کارها بکند به دوستی که هیچ دشمن نکند به دشمنی .

سخن میان دو دشمن چنان گوی که چون دوست گردند شرمنده نباشی .

دشمن چون از همه حیلتی فرو ماند سلسله دوستی بجنباند . پس آنگه به دوستی کارها کند که هیچ دشمنی نتواند .

اسکندر رومی را گفتند دیار مشرق و مغرب به‌ چه گرفتی؟ گفت: هر مملکت را گرفتم رعیتش را نیازردم و نام پادشاهان جز به ‌نیکویی نبردم.

داروی تربیت از پیر طریقت بستان کآدمی را بتر از علت نادانی نیست

دو کس دشمن ملک و دین‌اند، پادشاه بی‌حلم و زاهد بی‌علم

گرت از دست برآید، دهنی شیرین کن مردی آن نیست که مشتی بزنی بر دهنی

حکیمی را پرسیدند از سخاوت و شجاعت کدام بهتر است، گفت آن که را سخاوت است به شجاعت حاجت نیست.

همه عیب خلق دیدن نه مروت است و مردی نگهی به خویشتن کن که تو هم گناه داری

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل که گر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم سعدی